Je invloed is groter dan je denkt.
Op het moment dat je je mening uit over het 'agressieve' gedrag van je patiënt in jouw context, de praktijkruimte, ga je je boekje naar mijn idee te buiten. Het erge van de zaak is dat je mening telt én heel hard doorweegt, ook als die mening niet gestaafd is op de juiste conclusie.
Zie je intense reacties met agressie tot gevolg op je behandeltafel? Begin dan alstublieft niet over die achterhaalde dominantie-theorie of 'the accident waiting to happen'. Of erger nog, over castratie of sterilisatie... Dit is een momentopname in een situatie waarin de patiënt pijn of angst ervaart, respecteer dat aub.
Maar ik snap het hé! Ik weet dat agressief gedrag geen evidentie is om jullie job goed en naar behoren te kunnen uitvoeren maar het is voor die hond evenmin aangenaam.
"Jouw handelingen (los van de behandelingen) zijn gewoon echt intens voor een hond. Of je dat nu wil erkennen of niet."
Er zou ook echt een onderscheid gemaakt mogen worden tussen welk onderzoek dan op dat moment écht van levensbelang is en welke niet. Kan het anders? Wat zijn de alternatieven? Kunnen we sederen? Kan het later? Kunnen we de volgende keer een muilband gebruiken? Of is het geld en de reactie/behoud van de klant té belangrijk?
Wat heeft die klant op dat moment van jou nodig?
Eerlijkheid over de situatie: "Ik zie dat dit heel moeilijk is voor je hondje", en steun! In plaats van een kritische stem die het zelfvertrouwen van de klant onderuit haalt of de angst voor gedragsproblematiek vergroot waardoor de klant hals over kop én heel impulsief doelloos en overmatig beginnen te trainen met zijn hond... En aan wat? Aan een angstreactie bij de dierenarts? Een dominantieprobleem?
Agressie op jouw tafel is heel normaal, jammer genoeg.
"Een hond die duidelijk communiceert over iets wat hem niet zint (fixatie, geen mogelijkheid tot vluchten, pijnervaring, etc.), is een mentaal gezonde hond, geen 'probleem' dat asap dient opgelost te worden."
Samen kijken hoe je de consultaties vlotter en voorspelbaarder kan maken voor de hond is eigenlijk het belangrijkste, dat kan via training in de veilige thuissituatie. Biedt ook de mogelijkheid voor de klant om op een ander tijdstip langs te komen, gewoon om er te zijn, een band op te bouwen met de patiënt. Hondenouders zijn gerust bereid om daar een consultatie voor te betalen! En heb je echt je twijfels of dit louter paniek of angst was, haal er dan een gedragscollega bij of verwijs door.
Komt een klant gericht naar jou met gedragsvragen? Dan is het ook jouw verantwoordelijkheid om door te verwijzen naar de juiste specialisten. Die verantwoordelijkheid dien ik ook heel serieus te nemen als er vermoeden is van pijn of ziekte, de zorgsector is een samenwerkingsgebied.
"Enkel door samenwerking is zorg optimaal mogelijk."
Ik begon misschien een beetje hard in deze post, maar het gaat over beter fysiek en mentaal welzijn voor de patiënt en die staat bij jou evengoed voorop als bij mij. Laten we daar dan ook samen naar streven! En bedankt vooral ook, voor jouw aandeel daarin als je met bovenstaande bewust bezig bent 🙏