Wat als je de controle verliest?
Beeld je even in dat bijna alles wat je doet gecontroleerd wordt in je leven:
Wanneer, waar en hoe je eet, slaapt, urineert, speelt, ontdekt, buiten komt, binnen blijft, aandacht krijgt,...
Rare of enge gedachte?
Nochtans leven heel veel van onze huishonden op die manier hun leven.
En dan kan je zeggen, "Ja Annelies, maar dat is een hond." Los van het feit dat structuur bieden een belangrijke factor is in opvoeding, zijn we helemaal doorgeslagen en nemen we de keuzes van onze honden overmatig in handen. Omdat het niet anders kan in onze samenleving? Of omdat we niet weten hoe we het anders moeten doen?
Controle willen is echt oké, alleen zijn onze beweegredenen om controle te nemen minder oké.
Enkele voorbeelden:
We leggen de hond in de bench te slapen... want anders kruipt hij in de zetels.
We geven de hond een anti-schrok bak... want anders bijt hij niet op zijn brokken.
We zetten de hond buiten... want we hebben nu geen tijd om hem aandacht te geven.
Het epicentrum van onze wil om controle te nemen, vertrekt hier vanuit 'Wat wil ik?'. Terwijl er aan de andere kant een hond zit die evengraag controle wil over de situaties in zijn leven.
Om met de voorbeelden verder te gaan...
Honden slapen (meestal) het liefst sociaal maar bovenal kiezen ze graag de ondergrond waarop ze rusten.
Door zich 's nachts te kunnen verplaatsen, kunnen ze ook hun lichaamstemperatuur regelen (een beetje zoals wanneer wij de lakens van ons bed net hoger trekken of wat meer verluchting willen).
Honden zijn doorgaans enthousiaste stofzuigers, hoe sneller het binnen is, hoe beter... En dat is echt normaal. Veel keuze en variatie in voeding hebben ze al niet, kunnen we hen dan op z'n minst laten kiezen hoe ze eten? Wij eten meestal met mes en vork maar in andere landen eten ze met de handen, dat is duidelijk cultureel bepaald maar dus geen exacte wetenschap.
Honden hebben nood aan interactie met hun mensen. Maar als zij nooit of weinig mogen bepalen wanneer dat is en altijd moeten wachten op het moment dat wij daar zin in krijgen, hadden we misschien beter een hamster in huis gehaald.
Wat de lockdowns ons kunnen leren...
We hebben het zelf een beetje kunnen ervaren door de lockdowns in 2020 en 2021 waarin onze bewegingsruimte en onze sociale omgang met andere mensen werd 'gecontroleerd'. En jongens toch, wat had dát al een impact op onze gemoedstoestand! Of spreek ik nu alleen voor mezelf?
Dat is het effect van vrijheidsbeperking. Keuzevrijheid is een belangrijk element in ons mentaal welzijn en dat van onze honden. En keuzevrijheid gaat hand in hand met controle hebben over 'de dingen' des levens. We zien dat hoe meer keuzevrijheid een individu krijgt, hoe minder hij behoefte heeft aan controle (over o.a. zijn omgeving).
Onze honden hebben dus weinig controle over wat, wanneer en hoe iets gebeurd in hun leven. Het is dan ook heel normaal dat ze intens kunnen reageren op momenten waar ze wél het gevoel hebben controle te kunnen uitoefenen. Over hun ligplek, hun speelgoed, hun kauwbeentje, het bezoek dat langskomt, de wandelaars voor het raam, ...
Bekijk het gedrag van je hond eens van deze kant:
Waar krijgt jouw hond keuzevrijheid in?
Waar neemt jouw hond vandaag controle over?
Liefs, Annelies