Deze maand, hoe kan het ook met al die mama-hormonen die nu volop door mijn lichaam razen, enkele tips en verhalen rond gezinsuitbreiding. Met gezinsuitbreiding doel ik in deze post op onze viervoeters. Een extra hond erbij...
Waarom kiezen voor een extra hond?
Misschien heb je het idee om met een nieuwe hond een bepaalde activiteit of sport te beoefenen, wil je zelf een nestje pups en heb je het doel om te fokken, ben je gewoon gek van honden,... Maar naar mijn gevoel kiezen veel mensen toch voor een extra hond omwille van hun eerste hond. Een speelkameraadje, een oplossing voor verlatingsangst (wat trouwens in de meeste gevallen geen oplossing biedt - maar dat is voor een andere post), andere verwachtingen,...
Diesel (teef) was drie toen Dex (reu) erbij kwam als pup. Hoewel ik niet op zoek was naar een tweede hond, vond ik het best wel zielig dat Diesel alleen zat wanneer ik aan het werk was en dan niemand had om te spelen. Vanuit dat schuldgevoel heb ik "ja" gezegd toen de buren ons een pup aanboden uit hun "oeps-nestje".
Het resultaat?
Diesel vond het wel oké dat er een pup haar territorium letterlijk kwam terroriseren. Maar van samen spelen was bijna nooit sprake. Het was Dex die graag tegen haar aan kwam liggen maar Diesel zocht nooit zelf affectie bij onze pup... Logisch weliswaar, onze kleine koter zag zeker en vast een moederfiguur in Diesel. Achteraf bekeken, en dat zie ik vandaag nog steeds, is Diesel heel hard op zichzelf maar heeft ze heel veel empathie voor andere dieren.
Al bij al is mijn keuze om een tweede hond in huis te halen vanuit dat schuldgevoel (ook omdat Dex mijn hart deed smelten als klein pupje natuurlijk) dus vrij goed uigedraaid. Zou ik opnieuw vanuit die motivatie handelen? Wellicht niet... Mijn keuze was niet echt gebaseerd op de juiste intenties.
Nu ik Diesel beter ken als individu, had zij het prima gevonden om de enige hond te zijn in het gezin. Eentje om af te wegen dus als je voor die keuze staat.
Reu of teef?
Ik krijg vaak de vraag van klanten of ze moeten kiezen voor het tegenovergestelde geslacht bij hun tweede hond. Elke combinatie heeft zijn uitdagingen en zijn ook heel verschillend per duo, zowel voor reu-reu, teef-teef en reu-teef. Hierbij zou ik adviseren om na te gaan of jij een voorkeur hebt en of jouw hond dat heeft? Een levensfase waar je wellicht iets meer management zal moeten toepassen, is tijdens de puberteit.
Eventuele moeilijkheden die ik tegenkom tijdens mijn consulten zijn:
Onderlinge spanningen rond resources (ligplaats, voedsel, speelgoed, mensen,...);
Confrontaties omwille van hormonale veranderingen (zowel bij reu-reu als bij teef-teef);
"Oeps-nestjes" bij reu-teef of frustratie, opnieuw omwille van hormonen;
Pijn, ziekte of stress bij één van de honden dat invloed heeft op de omgang met de andere.
Het eerste contact
In 2016 mochten we twee opvanghonden verwelkomen in ons gezin, Yello en Mina, Podenco-zusjes volop in hun puberteit. Yello vond na 3 maanden opvang een geweldig adoptiegezin terwijl Mina bleef plakken (uiteindelijk hebben we haar zelf geadopteerd omdat de band té sterk geworden was).
De 2 meest gebruikte manieren waarop je honden aan elkaar kan introduceren:
Los met een barrière ertussen (een hek, afsluitingsdraad, kinderhekje).
Aangelijnd waarbij beide honden aangelijnd zijn aan een harnas of comfortabele halsband.
Hieronder beschrijf ik beknopt de introductie tussen Dex & Diesel en Yello & Mina. Let wel, dit is een persoonlijk verhaal, er is geen universele manier om een introductie succesvol tot stand te brengen en moet steeds per duo bekeken worden.
De eerste dag gingen we samen wandelen, elk met een hond aan een zijde van de straat dezelfde richting uit met genoeg ruimte en veel opportuniteiten om te snuffelen. Dex & Diesel verbleven doorgaans in de woonkamer en Yello & Mina in de garage. De gang en twee deuren hield hen gescheiden.
De ideale uitkomst van een eerste contact = kort en positief!
Ik had een hoog kinderhekje geplaatst tussen onze keuken en onze woonkamer, beide ruimten kon je apart betreden.
De tweede dag lieten we hen na onze wandeling aangelijnd oogcontact maken langs dat hekje, er was dus nog geen neus-neus contact. Wanneer ik Yello en Mina liet kennismaken met Dex & Diesel, deed ik dit één voor één. Eerst Diesel met Yello en Diesel met Mina, daarna pas Dex met Yello en Dex met Mina. Na die oefening sloot ik de deur tussen de keuken en de woonkamer zodat ze elkaar niet meer zagen maar wel hoorden, konden ruiken én dus ook geleidelijk aan konden wennen aan elkaars aanwezigheid. Vanaf nu sliepen Yello & Mina niet meer in de garage maar in de keuken.
De derde dag, opnieuw na onze wandeling, lieten we de honden elkaars ruimte even inspecteren... Dex & Diesel mochten de keuken in en Yello en Mina mochten de woonkamer in. Daarna wisselden we weer.
De vierde dag werd het spannend, de ontmoeting aan het kinderhekje zonder leiband. Opnieuw 1-op-1, om de beurt. Dit deden we telkens heel kort en wanneer de spanning een beetje té voelbaar werd, sloot ik de deur opnieuw. Die rustmomenten vond ik belangrijk om de spanning te laten zakken maar ook om zelf rustig te kunnen blijven bij de situatie... Die avond gaven we ze hun maaltijd aan weerszijde van het kinderhekje, samen eten met ongeveer 2m uit elkaar.
Op dag vijf, herhaalde ik de oefeningen van de vorige dag en voelde ik heel veel interesse tussen de honden. De spanning was er eentje vanuit nieuwsgierigheid en zin om te spelen. Een paar uur later liet ik ze 1-op-1 fysiek bij elkaar door het hekje weg te halen. Die avond hebben ze heel de tuin op hun kop gezet met hun viertjes, het was heerlijk om te zien.
Het belang van een eigen ruimte
Voor al mijn honden is er een individuele rustplek beschikbaar, maar ook een aparte voer- en waterkom. De waterkom is later gemeenschappelijk geworden. Ik vind het heel belangrijk dat iedere hond zijn eigen plek heeft in het huis en dat die plek ook gerespecteerd wordt, zowel door ons als door de andere honden. Hoewel honden van nature heel sociaal zijn, hebben zij toch de keuzevrijheid nodig om een rustplek te delen of niet. Ik ben ook best sociaal maar af en toe wat tijd apart hebben, zorgt voor een beter versie van mezelf rond anderen.
Positieve interactie
Kijk goed naar het type interactie dat er tussen de twee honden ontstaat. Zolang je veel positieve signalen* ziet, kan je de interactie gewoon laten gebeuren. Hoewel te veel opwinding ook snel stress oplevert, kan je ook bij spel beter af en toe onderbreken. Is de interactie telkens succesvol, dan kan je gerust blijven opbouwen tot wanneer de honden zelf hun grenzen duidelijk aangeven (door bv. te gaan liggen, weg te wandelen, etc.).
Tip: laat de leiband in het begin van de interactie aan het harnas hangen zodat je makkelijker kan ingrijpen wanneer je de interactie moet onderbreken.
Van zodra je meer negatieve signalen ziet, kan je de interactie best meteen onderbreken (een hond bij je roepen, de honden afleiden met wat lekkers of met iets dat geluid maakt - wel opletten dat de honden niet schrikken. Hou de honden dan voldoende tijd gescheiden, zeker tot wanneer de spanning duidelijk verdwenen is en beide honden focussen op andere dingen dan elkaar.
De honden het onderling laten uitvechten is geen goed idee, er is namelijk geen gevecht over rangorde gaande en dit creëert alleen maar een gespannen sfeer en een negatieve associatie met de andere hond.
*Positieve signalen zijn bv.:
Ontspannen spieren
Rug licht gebogen
Door de voorpoten buigen
Ontspannen mond
Vloeiende bewegingen
Frequente pauzes in de interactie
Regelmatige verandering in de actie naar elkaar toe
Om de beurt interactie zoeken
Negatieve signalen zijn o.a.:
Gespannen lichaam
Gestrekte rug
Lage staart / lage kwispel
Gespannen mond
Trage, bewuste bewegingen
Geen pauzes in de interactie
Elkaar actief vermijden (bv. frequent de kop wegdraaien)
Eenzelfde hond die steeds de interactie aangaat
Begeleiding nodig bij de introductie van een nieuwe hond of een speelkameraadje bij familie of vrienden, plan je kennismaking in!
Vond je deze post wel of niet nuttig om te lezen? Laat zeker een comment achter!