Toen Dex 9 maanden was én ik zelf al les gaf op de hondenschool, stonden we samen te trainen op de oefenweide. De honden moesten netjes door elkaar al zigzaggend wandelen met volle aandacht voor de 'baas'. Maar mijn anders zo gehoorzame Mechelse Herder vloog plots naar de nekharen van zijn voorbijganger. Met een ruk haalde ik de lijn binnen om hem dan extra stevig te corrigeren.
Hoewel het pijn doet om dit te schrijven, is het wel de realiteit geweest.
Dex draaide zich naar me om, keek recht in mijn ogen en sloeg een luide grom, de tanden ontbloot. Ik schrok, dit had hij nog nooit gedaan!
Dát moment veranderde ALLES. Alles wat ik dacht te weten over honden, training, gedrag, leerprincipes ... Hoppa, allemaal de deur uit. Dit moest toch anders kunnen?
Ontredderd en nog steeds een beetje in schok, kwam de hoofdtrainer naar me toe met zijn goedbedoeld advies: "Annelies, het wordt tijd dat je eindelijk die slipketting gebruikt! Hij neemt het over, hij wordt dominant en jij laat het toe. Met meer kordaatheid en correctie komt het goed."
Dat was de laatste keer dat ik met Dex ben gaan 'trainen'. Plots besefte ik het, het overviel me, dit was NIET wat mijn puberende hond nodig had! Dit was wat ik wou, wat ik dacht dat verwacht werd van mij. Zéker met een Mechelse Herder, want die moet je heel strict opvoeden.
In de moraal van ons verhaal zitten 5 belangrijke lessen!
1 | Een puberhond heeft nood aan veiligheid en vertrouwen bij/in zijn hondenouder.
De puberteit is een periode van controleverlies. Controleverlies over eigen emoties en daarmee ook gedrag. Dat is heftig! En dat is iets waar je hond niets aan kan doen... Het is deel van zijn ontwikkelingsproces. Nét dan is het van groot belang om je hond te laten voelen dat je er bent, hem ondersteunt wanneer hij die controle verliest. Want dat is pas eng, geen controle hebben en een hondenouder naast je hebben staan die onvoorspelbaar en niet betrouwbaar is!
2 | Uitvallen = een duidelijk signaal van je hond: "Ik ben gefrustreerd!"
Net zoals ik omschreef in het gratis e-book, is happen een duidelijk signaal. Die frustratie kan verschillende betekenissen hebben: "Ik wil iets maar kan het niet verkrijgen", "Ik wil ruimte", "Ik voel me niet veilig", ... Met een correctie zeg je letterlijk: "Wat jij nu voelt, doet er niet toe!".
3 | Een gespannen hond is niet meer in staat om te leren, ook niet door correcties.
Het is een illusie om te denken dat we onze hond aan het 'opvoeden' zijn met beloning of correcties wanneer ze signalen geven van intense 'overspanning'. Onze honden gaan in mentale lockdown. Pas wanneer ze ontspanning en rust vinden, zich veilig voelen, is leren weer mogelijk!
4 | Goedbedoeld advies staat niet gelijk aan jouw waarheid.
Het komt van overal: wildvreemde mensen op wandeling, de trainers op de hondenschool, je vrienden of familie, de buurman, ... Mijn motto: Leef én laat leven! Doe wat goed voelt en wat bij je past, kijk naar wat je hond vertelt, wat hij nodig heeft, naar wat jij nodig hebt.
5 | Vanuit 'fuck-ups' valt er altijd iets te leren voor jezelf.
Bij een bepaald ras, komen er bepaalde verwachtingen. En die druk ontploft gewoon recht in je gezicht van zodra je hond begint te puberen. Mijn ego vond het geweldig dat Dex zo onder commando kon functioneren, "Kijk eens wat wij kunnen!". De realiteit is dat Dex nu moeite heeft om zelfstandig keuzes te maken. Daar leef ik mee.